Μισή περίπου ώρα αργότερα ένας μεγάλος αριθμός Άγγλων κομάντος από τις Πλάτρες κατέκλυσαν απ` άκρη σ` άκρη το χωριό. Συγκέντρωσαν τους άντρες στο χωράφι του Λεωνίδα Πετράκη, εκεί στο κέντρο του χωριού και άρχισαν εντατικές ανακρίσεις και έρευνες ενώ κάποιοι άλλοι στρατιώτες παρέμειναν στην περιοχή του συμβάντος ευελπιστώντας να εντοπίσουν και να συλλάβουν τους δράστες. Οι ώρες όμως περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα κι εκεί που άρχισαν ν` απογοητεύονται και να πιστεύουν πως «οι τρομοκράτες» τους ξέφυγαν, βλέπουν στο βάθος του δρόμου έναν λεπτό και μελαχρινό άντρα να κατευθύνεται προς το μέρος τους κρατώντας στα χέρια του ένα χάρτινο κασόνι δεμένο πολύ γερά με χοντρό σπάγκο.

Ο άντρας που δεν ήταν άλλος από το συγχωριανό μας Κωστή Ηλία, γνωστός σε όλους ως Κούτσουλος τους κοίταξε φοβισμένος αλλά κι απορημένος συνάμα. Είχε ακούσει φυσικά την τρομακτική έκρηξη που έγινε στο χωριό αλλά δεν είχε ακόμη μάθει ποιος την προκάλεσε και πόσο μεγάλες ήταν οι συνέπειές της.

Δυο στρατιώτες πλησίασαν τότε τον Κωστή με κάθε επιφύλαξη και του έκαναν σωματική έρευνα. Αφού διαπίστωσαν πως δεν έφερε πάνω του κάτι ύποπτο έκοψαν με την ξιφολόγχη τους το σχοινί που ήταν δεμένο το κασόνι, πιστεύοντας πως εκεί μέσα θα υπήρχαν τα τεκμήρια της ενοχής του. Ένας μεγάλος λαγός πετάχτηκε τότε από το κασόνι αφήνοντας όλους άναυδους. Στην αρχή οι Άγγλοι ξαφνιάστηκαν κι αποτραβήχτηκαν προς τα πίσω. Μόλις όμως κατάλαβαν αυτό που είχε συμβεί άρχισαν να γελούν ο ένας πίσω από την πλάτη του άλλου, ενώ ο Κωστής φανερά απογοητευμένος μουρμούρισε: